Το επιχειρείν στον Κόλπο του Μεξικού μετά την πετρελαιοκηλίδα

Του Chris Prentice

Ο Frank Randol, ιδιοκτήτης μονάδας επεξεργασίας θαλασσινών και εστιατορίου στο Lafayette της Λουϊζιάνα, έχει βρεθεί αντιμέτωπος με κάθε φυσική και μη καταστροφή που έχει πλήξει τον Κόλπο του Μεξικού τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, από τον τυφώνα Κατρίνα έως και τη Μεγάλη Ύφεση.

 

Η πετρελαιοκηλίδα που σχηματίστηκε τον Απρίλιο του 2010 από έκρηξη στην εξέδρα άντλησης πετρελαίου Deepwater Horizon της BP, η οποία κόστισε τη ζωή σε 11 εργαζόμενους και προκάλεσε τη διαρροή 170 εκατομμυρίων γαλονιών πετρελαίου στον Κόλπο του Μεξικού, ήταν από τις χειρότερες καταστροφές, λέει ο Randol.

 

"Η παραγωγική μας δραστηριότητα έφτασε σε τέλμα, το κόστος εκτοξεύτηκε και τα περιθώρια κέρδους έκαναν φτερά", λέει ο Randol, ετών 65. Η επιχείρησή του, που μετρά 70 έτη στην αγορά, εμφάνισε ζημιές άνω των 500 χιλ. δολαρίων το 2010 και αναμένει να λάβει αποζημίωση μετά το αίτημα που είχε καταθέσει τον Αύγουστο στο Gulf Coast Claims Facility, ένα fund 20 δισ. δολαρίων που συστάθηκε για να αποζημιώσει ιδιώτες και επιχειρήσεις για ζημιές που σχετίζονται με την πετρελαιοκηλίδα. "Ζούσαμε σε καθεστώς ανέχειας. Παραμένουμε στην ίδια κατάσταση."

 

Ο Randol είναι ένας από τους χιλιάδες ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων του Κόλπου του Μεξικού που επλήγησαν από την πετρελαιοκηλίδα -τη μεγαλύτερη διαρροή πετρελαίου σε θαλάσσια ύδατα που έχει προκληθεί ποτέ από ατύχημα. Σε ορισμένες περιοχές του Κόλπου του Μεξικού, ο τουρισμός και οι δραστηριότητες αλιείας έχουν μειωθεί δραματικά, ωθώντας περίπου 100.000 επιχειρήσεις να υποβάλουν αιτήσεις για αποζημίωση. Στη Λουϊζιάνα, οι παραδόσεις εμπορικών προϊόντων αλιείας μειώθηκαν κατά 49% το 2010, σύμφωνα με τον Ewell Smith, εκτελεστικό διευθυντή του Seafood Board της Λουϊζιάνα. Η επιτροπήΤουρισμού του Harrison County στο Μισισίπι διαπίστωσε ότι, ενώ ο αριθμός των τουριστών κατά μήκος των ακτών του Κόλπου του Μεξικού αυξήθηκε ελαφρώς το 2010 σε σχέση με το 2009, οι δαπάνες που πραγματοποίησαν διέγραψαν πτωτική τροχιά.

 

Σύγχυση με τα αιτήματα αποζημίωσης

 

Το σύστημα αξιώσεων έχει στόχο να αντισταθμίσει τη ζημία που υπέστησαν οι επιχειρήσεις, ωστόσο αποδεικνύεται αρκετά αδιαφανές, υποστηρίζουν ορισμένοι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων και δικηγόροι. Η κατανόηση της φόρμουλας για μία αποτελεσματική απαίτηση "είναι η ερώτηση του εκατομμυρίου», λέει ο Daniel Becnel Jr., δικηγόρος από τη Λουϊζιάνα ο οποίος ανέλαβε το διακανονισμό περισσότερων από 1.000 απαιτήσεων για ιδιώτες και επιχειρήσεις.

 

«Πρόκειται για μια φοβερά περίπλοκη διαδικασία. Εάν αποστείλει κάποιος τη φόρμα της αίτησης σήμερα, θα μπορούσε να πάει σε έναν από 27.000 ανθρώπους. Θα μπορούσα να στείλω ακριβώς την ίδια απαίτηση σε κάποιον από τη Λουϊζιάνα, κάποιον στο Μισισίπι, και κάποιον στη Φλόριντα, και να πάρει τρεις διαφορετικές προσαρμογές στους αριθμούς αυτούς. "

Ο Kenneth Feinberg, ο άνθρωπος που προσέλαβε η BP τον Ιούνιο για τη διαχείριση του ταμείου αποζημιώσεων, λέει πως για τους περισσότερους αιτούντες η μεγαλύτερη πρόκληση είναι η σωστή τεκμηρίωση των απωλειών που προκλήθηκαν από τη διαρροή. "Αν η γειτονική επιχείρηση λάβει αποζημίωση 10.000 δολαρίων και εσένα σου δώσουν τα μισά, υπάρχει μια φυσική αρνητική αντίδραση σε αυτό που αντιλαμβάνεσαι ως διακριτική μεταχείριση», λέει. "Μπορεί όμως να υπάρχουν πολύ καλοί λόγοι γι΄ αυτήν την απόκλιση, όπως η ορθότερη τεκμηρίωση ή οι διαφορετικές συνθήκες."
 

Έχουν καταβληθεί περισσότερα από 3,8 δισεκατομμύρια για την ικανοποίηση περισσότερων από 500.000 αιτημάτων μέχρι τώρα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αποφευχθούν οι ανακρίβειες, λέει ο Feinberg. Όποιος από τους αιτούντες αισθάνεται πως η καταβολή μίας «τελικής» πληρωμής για το σύνολο των ζημιών είναι πρόωρη, θα πρέπει να λαμβάνει μια προσωρινή αποζημίωση και να επιστρέφει κάθε τρίμηνο στο ταμείο με νέα τεκμηρίωση των απωλειών. Ο Feinberg αναμένει ότι το fund θα καταφέρει να ικανοποιήσει όλα τα αιτήματα έως τα τέλη του έτους.

 

Για ορισμένους ιδιοκτήτες επιχειρήσεων, η διαδικασία των αιτήσεων περιπλέκεται ακόμη περισσότερο από την αβεβαιότητα σχετικά με τη μακροπρόθεσμη ζημία. «Δεν πρόκειται να πάρουμε την τελική αποζημίωση [ακόμη], επειδή σε δύο χρόνια μπορεί να προκύψει κάτι καινούριο και η δραστηριότητα της επιχείρησης να επιβραδυνθεί εκ νέου», λέει ο ιδιοκτήτης της Biloxi T&D Charters, Thomas Becker, ετών 69. Ανησυχεί για τα προβλήματα που ίσως πάρει χρόνια να βγουν στην επιφάνεια. "Δεν ξέρουμε τι θα συμβεί, και κανείς δεν μπορεί να μας δώσει μια απάντηση."

 

Το πρόβλημα με τον τουρισμό

 

Ίσως το μεγαλύτερο εμπόδιο για τη βιώσιμη ανάκαμψη κατά μήκος της ακτής του Κόλπου του Μεξικού είναι ο τρόπος που οι δυνητικοί τουρίστες αντιλαμβάνονται τη ζημιά », λένε οι ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων από τη Φλόριντα έως το Τέξας. Ενώ οι παραλίες είναι καθαρές,  οι τουρίστες έχουν στο μυαλό τους την εικόνα μιας ακτογραμμής. Επιφυλακτικοί εμφανίζονται και οι εκτός περιοχής αγοραστές θαλασσινών. "Η δημιουργία εντυπώσεων είναι βασικό πρόβλημα», λέει ο Smith του Seafood Board της Λουϊζιάνα, ο οποίος αναμένει ανάκαμψη "τα επόμενα δύο έως τρία χρόνια."

 

Η μη αναγνώριση της έκτασης των ζημιών ενδεχομένως να βάλει τροχοπέδη στην ανάκαμψη σε μακροπρόθεσμη βάση, λέει η Charlotte Wells, της Galveston Baykeeper στο Seabrook του Τέξας, μέλος της περιβαλλοντικής ομάδας Waterkeeper Alliance. Σύμφωνα με την Wells, συνολικά 26 μίλια ακτογραμμής στο Τέξας επηρεάστηκαν από την πετρελαιοκηλίδα, ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος έχει διαλυθεί με ειδικά χημικά. «Σε τι βαθμό έχει επηρεάσει το νερό και την τροφή μας;», διερωτάται η Wells. "Πιστεύω ότι ακόμη δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε αυτό.

Ο Prentice είναι συνεργάτης-δημοσιογράφος για το Bloomberg BusinessWeek.