Οι Κινέζοι έχουν ζητήσει να αγοράσουν μία από τις πιο ζημιογόνες εταιρείες του ελληνικού δημοσίου, τον ΟΣΕ. Η ελληνική κυβέρνηση προφανώς πιέζεται από την Ευρώπη που δεν θέλει να δει τους Κινέζους να αποκτούν βάση στην Ελλάδα. Είτε έτσι είναι τα πράγματα είτε αλλιώς, η ουσία παραμένει: Αν δεν μπορείς να εκμεταλλευτείς μία τέτοια καταπληκτική ευκαιρία για να ξεφορτωθείς τον ΟΣΕ, πως θα τα καταφέρεις αλλού όπου δεν υπάρχει και επενδυτικό ενδιαφέρον;
Μπορούμε να φανταστούμε πως θα άλλαζε το κλίμα στην αγορά αν η κυβέρνηση ερχότανε σε συμφωνία με τους Κινέζους για τον ΟΣΕ; Πέρα από τα πραγματικά οικονομικά οφέλη που θα είχε η μεταφορά μιας σημαντικής επιχειρηματικής δραστηριότητας των Κινέζων στη χώρα μας. Θα ήταν μία καλή αρχή για να αρχίσουμε να πιστεύουμε ότι μπορεί στα αλήθεια κάτι να αλλάξει σε αυτή τη χώρα. Οι Έλληνες είναι ένας λαός που έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι διαθέτει πείσμα και θέληση να μετακινήσει ακόμη και βουνά. Φτάνει να βρει την ηγεσία που του αξίζει, την ηγεσία εκείνη που θα τον εμπνεύσει.
Η Οικονομία είναι αριθμοί, αλλά και ψυχολογία. Πολλοί ισχυρίζονται το τελευταίο χρονικό διάστημα ότι η ψυχολογία μπορεί να αλλάξει αν ο Τύπος σταματήσει να αναφέρεται στην κρίση! Πρόκειται για εύρημα που θα το ζήλευαν όλοι οι οπαδοί του Γκέμπελ στον κόσμο. Η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί. Μπορεί να γίνει καλύτερη ή χειρότερη. Και τα δύο, το καλύτερο και το χειρότερο, οι άνθρωποι το φτιάχνουν με τα έργα τους.
Οι περισσότεροι από εμάς αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα των επενδύσεων. Θεωρούμε, λοιπόν, ότι αυτό που εμείς θεωρούμε αυτονόητο το θεωρούν αντίστοιχα και οι άλλοι. Κάνουμε λάθος! Μόλις πρόσφατα η κυρία Μπιρμπίλη, για παράδειγμα, έθετε σε αμφισβήτηση την προοπτική ανοίγματος της αγοράς Ενέργειας. Και δεν είναι η μόνη. Υπάρχει σε αυτή την κυβέρνηση ένα ισχυρό μπλοκ οπαδών του κρατισμού που θα προτιμούσαν να δουν τη χώρα να πέφτει στο γκρεμό από το να συνυπογράψουν μία απόφαση για την ιδιωτικοποίηση ενός κρατικού οργανισμού. Ακόμη κι αν πρόκειται για τον ΟΣΕ.
Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει στο ελάχιστο αν οι επενδυτές στη χώρα θα είναι Κινέζοι, Ρώσοι ή οι Μάο – Μάο. Με ενδιαφέρει όλα να γίνουν μέσα σε ένα πλαίσιο που θα εξυπηρετεί τη χώρα και τους πολίτες της. Αλλά το πώς θα λένε τους επενδυτές, από τη στιγμή που αυτοί θα έρθουν εδώ για να βάλουν τα λεφτά τους και να δουλέψουν, είναι κάτι που δεν με απασχολεί ιδιαίτερα.
Η Ευρώπη μπορεί να έχει τις αντιρρήσεις της για τους Κινέζους. Ανεπίσημα πάντα. Καλά κάνει. Ο καθένας κοιτά το συμφέρον του κι εμείς πρέπει να δούμε το δικό μας.
Πριν καλά – καλά αναλάβει ο κ. Παπανδρέου τα ηνία της εξουσίας έσπευσε να αμφισβητήσει την αναγκαιότητα της επένδυσης του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, κλείνοντας το μάτι του προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Βλέπετε, οι Αμερικανοί δεν συγχώρεσαν στον Καραμανλή το άνοιγμα προς τους Ρώσους. Το ερώτημα είναι εμείς τι έχουμε τελικά κερδίσει κάνοντας συνεχώς τα χατίρια των άλλων. Τίποτα!
Σήμερα υπάρχει έκδηλο ενδιαφέρον για επενδύσεις από Κινέζους και Ισραηλινούς. Υπήρξε, μάλιστα, μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Ισραηλινού πρέσβη στην Αθήνα στην εφημερίδα "Κεφάλαιο" που ξεκαθάρισε πάρα πολλά πράγματα σχετικά. Σε μία τέτοια περίοδο, λοιπόν, κάποιοι θέλουν να έρθουν στην Ελλάδα για να επενδύσουν. Εμείς τι κάνουμε για να περάσουμε από την θεωρία στην πράξη;
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
