Του Michael S.Bassis, Westminster College
Σε έναν ιδανικό κόσμο, με απεριόριστα κεφάλαια, όλοι οι φοιτητές θα είχαν πρόσβαση στα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα που θα μπορούσαμε να σχεδιάσουμε. Αλλά ο κόσμος μας δεν είναι τέλειος. Και το παραδοσιακό αμερικανικό μοντέλο για την προπτυχιακή εκπαίδευση κοστίζει πολύ και προσφέρει πολύ λίγα. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 25 ετών, το υψηλότερο επίπεδο κόστους εκπαίδευσης, στο μέσο πανεπιστήμιο, αλλά και στην ελίτ των πανεπιστημίων, έχει εκτοξευθεί στα ύψη. Και πολλοί διερωτώνται αν η πλειοψηφία των πτυχιούχων του σήμερα είναι καλά προετοιμασμένοι για τον κόσμο του μέλλοντος.
Η πρόκληση είναι η δημιουργία νέων εκπαιδευτικών μοντέλων που θα παρέχουν εκπαίδευση υψηλής ποιότητας, προσιτή για όσο το δυνατόν περισσότερους μαθητές. Η μικτή ή υβριδική μάθηση, συνδυάζοντας εξελιγμένη διαδικτυακή εκπαίδευση με face-to-face αλληλεπίδραση σχολής-φοιτητή, είναι μια πολλά υποσχόμενη μέθοδος. Βασισμένα στις τελευταίες έρευνες για το πώς μαθαίνουν οι άνθρωποι, τέτοια"high-tech, high-touch" προγράμματα φέρνουν αποτέλεσμα. Μετα-ανάλυση του υπουργείου Παιδείας το 2009 έδειξε ότι οι μαθητές έμαθαν περισσότερα με υβριδικά προγράμματα από ό, τι σε μαθήματα που παραδίδονταν διαδικτυακά ή στην παραδοσιακή πανεπιστημιακή αίθουσα. Και το κόστος της υβριδικής διδασκαλίας μπορεί να είναι σημαντικά χαμηλότερο.
Κάποια κολέγια ή πανεπιστήμια καθώς και ορισμένες οικογένειες έχουν την άνεση να αγνοήσουν το κόστος όταν στοχεύουν στην ιδανική εκπαίδευση. Και σε ορισμένους τομείς, και για μερικούς φοιτητές, ο σχεδιασμός ενός high-tech/high-touch εκπαιδευτικού συστήματος μπορεί να μην είναι ο πιο αποτελεσματικός. Αλλά είναι ένα μοντέλο που μπορεί να βοηθήσει πολλά από τα παραδοσιακά πανεπιστήμια να βελτιώσουν τόσο την ποιότητα όσο και τις προσιτές τιμές τους. Εάν δεν ενσωματώσουν online ή εναλλακτικές μορφές εκπαίδευσης στα προγράμματά τους, πολλά από αυτά είναι πιθανό ότι θα αποτύχουν. Οι δυνάμεις της αγοράς θα αποφασίσουν ποια ανώτατη εκπαίδευση θα υπερισχύσει στο μέλλον. Το έξυπνο χρήμα δεν στοιχηματίζει ότι το παραδοσιακό καλά θεμελιωμένο μοντέλο θα συνεχίσει να κυριαρχεί στο τοπίο. Αρκετά πανεπιστήμια είναι πιθανό να αποτύχουν εάν οι επιλογές που προσφέρονται στο διαδίκτυο προσφέρουν με συνέπεια περισσότερη μάθηση με χαμηλότερο κόστος.
ΚΑΤΑ: Τα παραδοσιακά πανεπιστήμια δεν αντιμετωπίζουν απειλή
Του Barmak Nassirian, American Association of Collegiate Registrars & Admissions Officers
Η ουτοπιστική αντίληψη ότι το Διαδίκτυο θα βγάλει πολλά κολέγια από το παιχνίδι θα θεωρούνταν απλοϊκή, ακόμη και πριν από 10 χρόνια, όταν δηλαδή οι πιο γελοίες προβλέψεις για το Διαδίκτυο περνιούνταν για βαθιές σκέψεις.
Πρώτον, η εμπειρία της συλλογικότητας που ξεπερνά τα όρια μιας συνηθισμένης εκμάθησης σε τάξη -μέσω στοιχείων όπως η κοινωνικοποίηση, μετάβαση στην ανεξάρτητη διαβίωση, και την συναισθηματική ανάπτυξη για τους πιο νεαρούς σπουδαστές- είναι ακριβώς αυτό που δεν μπορεί να αναπαραχθεί στο διαδίκτυο. Οι διοικήσεις των Williams, Amherst, Harvard και Princeton αλλά και μικρότερων πανεπιστημίων μπορούν να κοιμούνται ήσυχες: Κανείς δεν θα επιλέξει να βάλει το παιδί του μπροστά σε έναν φορητό υπολογιστή στο υπόγειο αντί να το στείλει μακριά σε ένα πραγματικό κολλέγιο, ανεξάρτητα από το ονομαστικό κόστος (ένα σημαντικό τμήμα του οποίου καλύπτεται από τις υποτροφίες των σπουδαστών έτσι κι αλλιώς).
Δεύτερον, ο πολλαπλασιασμός των κακοφτιαγμένων κερδοσκοπικών online «πανεπιστημίων» δεν απειλεί τα παραδοσιακά ιδρύματα. Οι μύλοι που αλέθουν διπλώματα με γνώμονα το κέρδος συνήθως στοχεύουν σε πληθυσμούς με χαμηλό εισόδημα, που χρειάζονται σημαντική προετοιμασία προτού αποκτήσουν ακαδημαϊκά προσόντα για πραγματική εργασία, κολεγιακού επιπέδου. Η εκρηκτική αύξηση του κόστος εγγραφής στοιχίζει αρκετά στους φορολογούμενους με τη μορφή σπατάλης των κεφαλαίων για τη στήριξη των φοιτητών, αλλά δεν επηρεάζει τα παραδοσιακά πανεπιστήμια καθ ΄οιονδήποτε τρόπο.
Τέλος, η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, πέρα από το αν υπονομεύει τα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, έχει ευρέως και έξυπνα υιοθετηθεί από αυτά ως ένα πρόσθετο μέσο διδασκαλίας. Σχεδόν όλα τα παραδοσιακά πανεπιστήμια έχουν αγκαλιάσει την ηλεκτρονική μάθηση με τη μία ή την άλλη μορφή και συχνά την χρησιμοποιούν για να ενισχύσουν την face-to-face εκμάθηση. Επιπλέον, μερίδα των παραδοσιακών σχολών προσφέρει σήμερα υψηλής ποιότητας διαδικτυακά προγράμματα και έχει αναδειχθεί σε κυρίαρχο πάροχο της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης.
Για τη συντριπτική πλειονότητα των κολεγίων, η έλευση της online μάθησης αποτέλεσε καθαρό πλεονέκτημα με τη μορφή της βελτίωσης της διδασκαλίας ακόμη και για τα ιδιαίτερα μαθήματα. Υπήρξε επίσης το πρόσθετο μέσο για την ενίσχυση της εμπειρίας στην αίθουσα ενώ διεύρυνε την δυνατότητα πρόσβασης στους φοιτητές εκτός αίθουσας.
