Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Τα πρώτα θετικά μηνύματα για την ελληνική οικονομία μετά από χρόνια.

1) Τα πρώτα θετικά μηνύματα μετά από χρόνια...
Η έξοδος της χώρας από την κρίση της χρεοκοπίας αυτή τη στιγμή φαίνεται υπόθεση ακατόρθωτη. Θα συνεχίσει να φαίνεται έτσι καθώς όλοι μας θα συνεχίσουμε να βλέπουμε μόνο τα ανυπέρβλητα λογιστικά δεδομένα.
Τα ψυχρά δεδομένα κλείνουν προς την υπόθεση πως η Ελλάδα δεν θα αποφύγει την κατάρρευση, τόσο λόγω της καθυστέρησης για μεταρρυθμίσεις και των αντιδράσεων των συντεχνιών της συντήρησης σε αυτές, αλλά κυρίως και λόγω των καθυστερήσεων της Ευρώπης να δοκιμάσει μια συνολική λύση «εκτυπωτικής» υφής.
Τα ίδια δεδομένα συγκλίνουν πως ούτε η ευρωζώνη έχει πολλές ελπίδες να αποφύγει τη διάλυση, ενώ για τις ΗΠΑ τα πράγματα μοιάζουν ακόμη πιο δύσκολα.
Παρότι τα δεδομένα που υπάρχουν στις λογιστικές συστοιχίες συνηγορούν στο χειρότερο σενάριο και οι διάφοροι «Αδόλφοι» και «Βισαριόνοβιτς Τζουκασβίλιδες» τρίβουν, χαμογελόντας, τα μουστάκια τους, οι τυφλοπόντικες των αγορών σκάβουν και διαβρώνουν τα δομικά αίτια της κρίσης.

Αποσαθρώνουν βασικές παραμέτρους των αιτιών που οδήγησαν στην κρίση χρέους, τόσο για την Δύση όσο και για τον τελευταίο της τροχό, την Ελλάδα.
Πριν μια εβδομάδα είχα κληθεί να συντονίσω σε μια ημερίδα με θέμα την ενέργεια, ένα πάνελ με επιχειρηματίες από τον κλάδο των φωτοβολταϊκών. Εκτός από τις προοπτικές του κλάδου, έμαθα από πρώτο χέρι και για τις προοπτικές ανάστασης  της νηματουργίας.
Ένας επιχειρηματίας, από τους ελάχιστους που έχει επιβιώσει στον κλάδο, στο διάλειμμα της συζήτησης μου ανέπτυξε τις εκτιμήσεις τους πως σύντομα ο κλάδος θα μπορεί να αντεπεξέλθει του ανταγωνισμού από τις ασιατικές χώρες.
Το κόστος στις μονάδες της Ασίας έχει ανέβει πολύ τα τελευταία χρόνια, λόγω και τις βελτίωσης του βιοτικού επιπεδου και πλέον είναι ορατό σε σχέση με το δικό μας κόστος παραγωγής, μου είπε.
Αυτό σημαίνει ότι αν συνεχιστεί αυτή η τάση, πολύ σύντομα, αν δεν είμαστε ήδη, θα είμαστε σε θέση να παράγουμε το ίδιο ανταγωνιστικά σε ένα κλάδο στρατηγικής σημασίας που στο παρελθόν συντηρούσε χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Επίσης τα μέτρα που έχει επιφέρει η εφαρμογή του μνημονίου έχουν ελαφρύνει κατά τι το κόστος της ελληνικής επιχείρησης βοηθώντας την κατάσταση.
Μιας και η κρίση της χρεοκοπίας, μας έχει καταστήσει εξπέρ στα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας, αυτό σημαίνει πως ένα μεγάλο μέρος από τις 300.000 τόνους βαμβάκι που εξάγουμε ακατέργαστο τα τελευταία χρόνια, αντί μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων, μετρήσιμων στα δάχτυλα τους ενός χεριού, θα μπορούμε να το εξάγουμε με την προστιθέμενη αξία της νηματοποίησης αντί 4-5 δισ. ευρώ.
Λίγες μέρες αργότερα της συνάντησης και συνομιλίας αυτής, διάβασα για το Αμερικάνικο fund που διαπραγματεύεται να αγοράσει τα ΕΝΚΛΩ αφού καταβάλει τα χρέη τους στις τράπεζες.
Δεύτερη ιστορία...
Θέλοντας να επιβεβαιώσω αν πρόκειται για κάποια εξαίρεση ή γενικότερη κατάσταση που υφέρπει και απλά ακόμη δεν έχει γίνει αντιληπτή από τους δείκτες της στατιστικής υπηρεσίας, προσπάθησα να διασταυρώσω παρόμοιες εξελίξεις και σε άλλες περιπτώσεις δραστηριοτήτων.
Φίλος της στήλης παλαιόθεν που φρόντισε τα κέρδη του ’99 να μην τα κάνει λουλούδια στους «ναούς» της εθνικής οδού όπου λατρεύονται με παραφωνίες κάποια ψευδοϋποκατάστατα της λιμπιντικής ορμής, αλλά να τα κάνει ένα εργοστάσιο υφασμάτων επίπλωσης, μου επιβεβαίωσε ανάλογες εξελίξεις και στον τομέα του...
Ο Ιούνης που πέρασε είναι ο πρώτος με αύξηση πωλήσεων μετά τρία χρόνια συνεχούς πτώσης. Φυσικά και φρόντισε να αναπληρώσει τις απώλειες με εξαγωγές σε γειτονικές αγορές. Το ενδιαφέρον στοιχείο που μου μετέφερε είναι πως ενώ παλιότερα έραβε τα μισά προϊόντα στην Τουρκία, τώρα τα ράβει όλα στην Ελλάδα.
Πριν λίγα χρόνια η εργασία ενός σεντονιού στοίχιζε στην Τουρκία περί τα 70-80 λεπτά του ευρώ, τώρα στοιχίζει περί το 1,70-1,80 ευρώ. Στην Ελλάδα το αντίστοιχο κόστος είναι περί τα 2 ευρώ. «Όταν τα κάνεις στη δική σου μονάδα ή σε γειτονική της δικής σου, μπορείς να προλάβεις και κάποιος λάθος καθώς έχεις την δυνατότητα να είσαι από πάνω και να αλλάξεις κάτι που διαπιστώνεις πως δεν πάει καλά», μου είπε.
Μια άλλη εικόνα που μου μετέφερε από την περιφερειακή πόλη όπου δραστηριοποιείται πως αρχίζει να αλλάζει η αντίληψη του κόσμου για τους επιχειρηματίες σε σχέση τους υπαλλήλους του δημοσίου ή τους πολιτικούς.

Οι τοπικές κοινωνίες αρχίζουν να βλέπουν τους επιχειρηματίες να κρατάνε τις επιχειρήσεις ανοιχτές σε αντίξοες συνθήκες σαν ήρωες και παράδειγμα προς μίμηση, κάτι που παλιότερα συνέβαινε για τους υπαλλήλους του δημοσίου, τους συνδικαλιστές, του πολιτικούς και εν γένει όλους αυτούς που είχαν τον τρόπο τους να κάνουν κάποια αρπαχτή από τα δημόσια ή κοινοτικά ταμεία...

Τώρα καθώς τα ταμεία στέρεψαν αλλά έγινε αντιληπτό και που οδηγούσε αυτή η κατάσταση, η αντίληψη αλλάζει.
Άλλη μια εικόνα που μου μετέφεραν εσχάτως είναι πως ο καφές στην πλατεία Ταξίμ της Πόλης έχει φτάσει τα 2,5-3 ευρώ, τριπλασιαζόμενος σε μια δεκαετία και φτάνοντας στα ελληνικά επίπεδα. Ενώ η εικόνα στα σύνορα Ελλάδας - Τουρκίας στον Έβρο, έχει αντιστραφεί. Τα απογεύματα της Κυριακής δεν είναι στην τούρκικη πλευρά η ουρά των χιλιομέτρων των ελληνικών αυτοκινήτων που γυρνάνε από την Πόλη, αλλά των Τούρκικων που γυρνάνε από εκδρομές στην Ελλάδα.
Τα παραπάνω είναι ενθαρρυντικά μηνύματα και πιστεύω πως σύντομα θα αρχίσουν να αποτυπώνονται και στις στατιστικές.
Μπορεί ο κόσμος να έχει γίνει επίπεδος, όπως υποστηρίζει ο Τόμας Φρίντμαν στο τελευταίο του βιβλίο, αλλά η οικονομία παραμένει στρόγγυλη όπως η επανάληψη των ανθρώπινων συνηθειών.
  
2) Νευρικότητα πριν τις ειδήσεις...
Η αγορά προσπαθεί να προεξοφλήσει το κόστος που θα έχει για τις ελληνικές τράπεζες το επιχειρούμενο σχέδιο της ευρωζώνης για τη συμμετοχή των ιδιωτών, στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
Το γεγονός πως παραμένουν σε ισχύ οι απειλές των αγορών και για μεγάλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, είναι θετικό για την Ελλάδα και τις χρηματιστηριακές αγορές, καθώς πιέζει για λύσεις πληθωριστικής κατεύθυνσης.
Το πόσο μπορεί να είναι οριστική μια λύση πληθωριστικής κατεύθυνσης, θα έχουμε την ευκαιρία να το δούμε αργότερα, όταν θα χρειαστεί ένα επόμενος Π. Βόλκερ, και μια επόμενη Μ. Θάτσερ, να συμμαζέψουν τις καταστάσεις.
Ο κύκλος της οικονομίας δεν αφορά μόνο τις επιχειρήσεις, αλλά τον βρίσκει κανείς σε πολλές εκφάνσεις. Απλά έχω την εντύπωση πως οι πάσχοντες από ιδεολογικό στραβισμό βλέπουν πάντα αυτό που θέλουν να δουν.
Υπομονή λοιπόν μέχρι το τέλος της εβδομάδας να δούμε πόσο αργούν οι προτεστάντες να πάρουν χαμπάρι πως όταν καίγονται τα πατζάκια σου είναι πιο ασφαλές να βουτάς ολόκληρος στην πισίνα, παρά να βρέχεις τα νύχια των ποδιών.
Αρκεί βέβαια στη συνέχεια να βγεις να στεγνώσεις γρήγορα, γιατί αν μείνεις για πολύ κάτω από το νερό θα πνιγείς.


Πηγή:www.capital.gr