Η ικανότητα ενός ανθρώπου να συνεργάζεται με άλλους μπορεί να οφείλεται σε ένα βαθμό στα γονίδιά του, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.
Οι ερευνητές, υπό τον καθηγητή Τίμοθι Μπέιτς του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό ψυχολογίας "Psychological Science", σύμφωνα με το BBC, μελέτησαν τις περιπτώσεις 1.000 διδύμων, αναφορικά με την ικανότητά τους να δημιουργούν ομάδες και να συνεργάζονται αρμονικά με άτομα διαφορετικής φυλής και θρησκείας.
Διαπίστωσαν γενετικές επιρροές σε αυτή την ικανότητα, αλλά επεσήμαναν ότι άλλοι παράγοντες (κυρίως πολιτισμικοί και κοινωνικοί) είναι πιο πιθανό να υπερισχύουν.
Οι μελέτες διδύμων είναι ένας κλασικός τρόπος να βρεθεί αν υπάρχει γενετικός παράγοντας που επηρεάζει μια ασθένεια ή μια συμπεριφορά. Οι ταυτόσημοι δίδυμοι, που έχουν κοινά όλα τα γονίδιά τους, συγκρίνονται με μη ταυτόσημους διδύμους, που έχουν κοινά λιγότερα γονίδια.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η έρευνα έδειξε ότι οι ταυτόσημοι δίδυμοι είναι πιο πιθανό, σε σχέση με τους μη ταυτόσημους, να δώσουν παρόμοια απάντηση στο ερώτημα πώς αισθάνονται σχετικά με τη συνεργασία με διαφορετικούς ανθρώπους. Αυτό, κατά τους ερευνητές, δείχνει ότι υπάρχει κάτι στα πρόσθετα γονίδια που μοιράζονται, το οποίο επηρεάζει την αντίληψή τους για την ομαδική συνεργασία.
Οι μη ταυτόσημοι δίδυμοι, που έχουν λιγότερα κοινά γονίδια, έδωσαν λιγότερο κοινές απαντήσεις στο ίδιο ερώτημα και φάνηκαν να έχουν μικρότερη διάθεση και ετοιμότητα να συνεργαστούν με άλλους ανθρώπους.
"Η επιτυχία μιας ομάδας αντανακλά τη γενετική κληρονομιά των μελών της, καθώς και πολιτισμικούς παράγοντες, όπως η κοινότητα στόχων, πεποιθήσεων και παραδόσεων", δήλωσε ο Μπέιτς
.
Οι ερευνητές, υπό τον καθηγητή Τίμοθι Μπέιτς του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό ψυχολογίας "Psychological Science", σύμφωνα με το BBC, μελέτησαν τις περιπτώσεις 1.000 διδύμων, αναφορικά με την ικανότητά τους να δημιουργούν ομάδες και να συνεργάζονται αρμονικά με άτομα διαφορετικής φυλής και θρησκείας.
Διαπίστωσαν γενετικές επιρροές σε αυτή την ικανότητα, αλλά επεσήμαναν ότι άλλοι παράγοντες (κυρίως πολιτισμικοί και κοινωνικοί) είναι πιο πιθανό να υπερισχύουν.
Οι μελέτες διδύμων είναι ένας κλασικός τρόπος να βρεθεί αν υπάρχει γενετικός παράγοντας που επηρεάζει μια ασθένεια ή μια συμπεριφορά. Οι ταυτόσημοι δίδυμοι, που έχουν κοινά όλα τα γονίδιά τους, συγκρίνονται με μη ταυτόσημους διδύμους, που έχουν κοινά λιγότερα γονίδια.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η έρευνα έδειξε ότι οι ταυτόσημοι δίδυμοι είναι πιο πιθανό, σε σχέση με τους μη ταυτόσημους, να δώσουν παρόμοια απάντηση στο ερώτημα πώς αισθάνονται σχετικά με τη συνεργασία με διαφορετικούς ανθρώπους. Αυτό, κατά τους ερευνητές, δείχνει ότι υπάρχει κάτι στα πρόσθετα γονίδια που μοιράζονται, το οποίο επηρεάζει την αντίληψή τους για την ομαδική συνεργασία.
Οι μη ταυτόσημοι δίδυμοι, που έχουν λιγότερα κοινά γονίδια, έδωσαν λιγότερο κοινές απαντήσεις στο ίδιο ερώτημα και φάνηκαν να έχουν μικρότερη διάθεση και ετοιμότητα να συνεργαστούν με άλλους ανθρώπους.
"Η επιτυχία μιας ομάδας αντανακλά τη γενετική κληρονομιά των μελών της, καθώς και πολιτισμικούς παράγοντες, όπως η κοινότητα στόχων, πεποιθήσεων και παραδόσεων", δήλωσε ο Μπέιτς
.
