Δύο χρόνια συμπληρώνονται από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό του Α.Τ. Εξαρχείων Κορκωνέα. Οι σφαίρες, εκείνο το βράδυ στα Εξάρχεια, δολοφόνησαν τον ανθό της ελληνικής κοινωνίας αποτελώντας παράλληλα την κορύφωση της κρατικής αυθαιρεσίας. Οι ευθύνες της τότε κυβέρνησης της ΝΔ για τις αιτίες που όπλισαν το χέρι του αστυνομικού είναι τεράστιες αφού επί των ημερών της η στοχοποίηση της νεολαίας και η άνθηση ακροδεξιών αντιλήψεων στα σώματα ασφαλείας ήταν καθημερινό φαινόμενο. Η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη αποτελεί σημείο αναφοράς για την διασφάλιση τόσο των κοινωνικών ελευθεριών, όσο και των ατομικών δικαιωμάτων στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Οι νέοι τον Δεκέμβρη του 2008 δεν εξεγέρθηκαν αναίτια. Η αντίδρασή τους ήταν απόρροια των συνθηκών της εργασιακής επισφάλειας των νέων εργαζομένων, της συρρίκνωσης και του αποκλεισμού της νεολαιίστικης έκφρασης, των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων. Η κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 δεν αποτελεί παρελθόν ούτε όμως και επέτειο καθώς οι αιτίες που την προκάλεσαν δεν εξαλείφονται από τη μια μέρα στην άλλη. Τα γεγονότα βίας και επεισοδίων εκείνων των ημερών δεν μπορούν να επαναλαμβάνονται, επισκιάζοντας τους αγώνες της νεολαίας, εξυπηρετώντας όσους επιθυμούν μια νεολαία φοβική, άβουλη, σιωπηλή. Ως Πανελλήνια Αγωνιστική Σπουδαστική Παράταξη, στρατευόμαστε με τους μαθητές, τους φοιτητές, τους νέους εργαζόμενους και άνεργους της πατρίδας. Είμαστε παρόντες στις προκλήσεις της εποχής, έτοιμοι να μετατρέψουμε την οργή σε ελπίδα και δημιουργία. Σήμερα, στην εποχή του μνημονίου, σε μία πολύ δύσκολη κοινωνικά και οικονομικά συγκυρία, με την νέα γενιά στο περιθώριο επιδιώκουμε ένα κράτος πρόνοιας, μία κοινωνία αλληλεγγύης, μια νέα πολιτική κουλτούρα με επίκεντρο τον άνθρωπο. Η προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων και των κοινωνικών ελευθεριών εξαρτάται από τον κάθε νέο αυτού του τόπου και βασίζεται στη δράση, στη συμμετοχή, στη θέληση για ζωή σε αξιοπρεπείς συνθήκες, στην αμφισβήτηση κάθε συντηρητικής νοοτροπίας. Το δίλημμα βίαιων ή ειρηνικών διαδηλώσεων δεν αποτελεί για εμάς δίλημμα ουσίας. Τόσο η ελπίδα όσο και η προσπάθεια για τη δημιουργία μιας κοινωνίας βασισμένης στην ανθρώπινη αλληλεγγύη για ένα κοινωνικό κράτος πρόνοιας, προϋποθέτει τη μαζική συμμετοχή των πολιτών. Η συμμετοχή στην παρούσα συγκυρία δεν χρειάζεται βίαια μέσα, αλλά συνείδηση, αξίες και ιδανικά. Για εμάς η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το Δεκέμβρη του 2008 αποτελεί το έναυσμα για τους αγώνες της νέας γενιάς στη σύγχρονη εποχή. Αγώνες για μια καλύτερη και ποιοτική ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, για τα εργασιακά δικαιώματα των νέων, για μια κοινωνία αλληλεγγύης, για ένα κράτος πρόνοιας και ίσων δικαιωμάτων, για μία κοινωνία που θα έχει στο επίκεντρο τους νέους ανθρώπους που με τις ιδέες, τις θέσεις και την ανατρεπτικότητά τους θα δομήσουν την νέα Ελλάδα που μας ανήκει και μας αξίζει.
Δεν θα αφήσουμε να «δολοφονήσουν» τις συνειδήσεις μας, τις ιδέες και τα όνειρα μας…
