Στις 14 Νοεμβρίου 1973, φοιτήτριες και φοιτητές συγκεντρώθηκαν στο προάυλιο του Πολυτεχνείου κορυφώνοντας τον αντιδικτατορικό αγώνα. Το φοιτητικό κίνημα μεταμορφώθηκε σε λίγες ώρες σε παλλαϊκό, με αποτέλεσμα οι δυνάμεις καταστολής και ο στρατός να παρέμβει και να επιτεθεί κατα διαδηλωτών και οι πρώτοι νεκροί να σημάνουν την αρχή της εξέγερσης. Τρείς μέρες μετά,τα τανκς έμπαιναν στο πολυτεχνείο δολοφονώντας αθώους φοιτητές,αθώους αγωνιστές που ονειρεύονταν μια Ελλάδα ελεύθερη,την Ελλάδα της ελπίδας. Ένωσαν τις φωνές τους και προσέφεραν τις ζωές τους ανοίγωντας τον αιματοβαμμένο δρόμο για την ανατροπή της Χούντας επτά μήνες μετά.
Τριανταεννιά χρόνια πριν, οι ελεύθεροι αγωνιζόμενοι φοιτητές,οι ελεύθεροι αγωνιζόμενοι Έλληνες φωνάζοντας το σύνθημα «ΨΩΜΙ,ΠΑΙΔΕΙΑ,ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» έδωσαν την ίδια τους τη ζωή για τα ιδανικά τους και την ανατροπή της Χούντας των Συνταγματαρχών. Εβαψαν τοίχους και ιστορία με το αίμα τους και αψηφώντας σφαίρες και τανκς, προτίμησαν να πεθάνουν στο όνομα της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας.
Είναι κοινός τόπος,παρ’ολα αυτά, πως η γενιά του Πολυτεχνείου ξεκινώντας από τον αγώνα για Δημοκρατία Ελευθερία και Ισότητα την περίοδο της Χούντας οδήγησε την Ελλάδα στην Μεταπολίτευση και 40 σχεδόν χρόνια μετά στον οικονομικό και κοινωνικό εξευτελισμό αλλά και στην πολιτική χρεοκοπία. Από την Ελεύθερη Διακίνηση Ιδεών φτάσαμε στην ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων. Φτάσαμε στο σημείο μετά από χρόνια προόδου και κοινωνικών κατακτήσεων να ξαναγυρίσουμε στο αίτημα: Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία, το οποίο η γενιά μας θεωρούσε κεκτημένο και αυτονόητο.
Ο αγώνας του φοιτητικού κινήματος που συσπειρώθηκε εκείνο το Νοέμβρη οδήγησε σε μεγάλες κοινωνικές κατακτήσεις και στη Μεταπολίτευση όπως το Νόμο 1268 του ’82 που επέφερε τον εκδημοκρατισμό της Ανώτατης Εκπαίδευσης, την θεσμοθέτηση του Ακαδημαϊκού Ασύλου, την κατάργηση της καθηγητικής έδρας, την θεσμοθέτηση της φοιτητικής εκπροσώπησης. Είναι πλήρως αναχρονιστικό, συντηρητικό και οπισθοδρομικό 30 χρόνια μετά ο Νόμος Διαμαντοπούλου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση να καταλύσει τη Δημοκρατία και τη συμμετοχή στα Πανεπιστήμια και να καταστρατηγήσει το Δημόσιο και Δωρεάν χαρακτήρα της Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Τα μηνύματα της επετείου του πολυτεχνείου, σήμερα, είναι πολλαπλά. Σε μια Ελλάδα υπό τροϊκανή διακυβέρνηση και χωρίς περιθώρια άσκησης εθνικά ανεξάρτητης πολιτικής σε όλα τα επίπεδα,σε μια Ελλάδα του 25% επίσημης ανεργίας και της διάλυσης κάθε μορφής κοινωνικού κράτους πρόνοιας, με κρατικά Πανεπιστήμια πληρως απαξιωμένα από το νόμο-έκτρωμα Διαμαντοπούλου που προβλέπει μεταξύ άλλων την κατάργηση του ασύλου και της φοιτητικής εκπροσώπησης στα όργανα συνδιοίκησης του πανεπιστημίου, στην Ελλάδα της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και της εκχώρησης της εθνικής της κυριαρχίας σε Μέρκελ-ΔΝΤ-ΕΚΤ και της μονεταριστικής τους πολιτικής, το φοιτητικό κίνημα πρέπει να δώσει και πάλι το αγωνιστικό παρόν καθώς και το εναρκτήριο λάκτισμα για την ανατροπή αυτής της βαθιά αντιλαϊκής,βάρβαρης και μισανθρωπικής, αδιέξοδης πολιτικής που εφαρμόζεται. Όπως οι νέες και οι νέοι τότε: ονειρευόμαστε, αγωνιζόμαστε, οραματιζόμαστε! Το φοιτητικό κίνημα αλλά και το σύνολο του σκεπτόμενου και του συνειδησιακά ενεργού δυναμικού του τόπου μας, θα δώσει και πάλι την απάντηση στο μέλλον που θέλουν να μας ορίσουν και θα οδηγήσει την κοινωνία μας στην έξοδο από το τέλμα και το συντηρητισμό που μας επιβάλλουν καθημερινά!
