Το βράδυ της 22ας Μαΐου 1963 ο Λαμπράκης μίλησε σε εκδήλωση που διοργάνωσε στηΘεσσαλονίκη η «Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη». Πριν ακόμα η εκδήλωση ξεκινήσει, πλήθος παρακρατικών και αστυνομικών με
πολιτικά είχαν καταλάβει τα γειτονικά πεζοδρόμια, κραυγάζοντας
συνθήματα και προπηλακίζοντας όσους προσέρχονταν στην αίθουσα για να
πάρουν μέρος σε αυτή. Άλλοι αστυνομικοί, ένστολοι, αν και παρόντες σε
μεγάλο αριθμό δεν λάμβαναν κανένα μέτρο για την απώθηση των
παρακρατικών, παρά τις διαμαρτυρίες των οργανωτών και του ίδιου του
Λαμπράκη, ενός μέλους δηλαδή του ελληνικού κοινοβουλίου. Μάλιστα, ένας
παρακρατικός κατόρθωσε να χτυπήσει το Λαμπράκη στο κεφάλι με ρόπαλο κατά
την είσοδό του στην αίθουσα της εκδήλωσης, τραυματίζοντάς τον ελαφρά.
Σοβαρά, αντίθετα, τραυματίστηκε από τους ανεξέλεγκτους διαδηλωτές ο
έτερος παρών αριστερός βουλευτής, Γιώργος Τσαρουχάς.
Με την ολοκλήρωση της εκδήλωσης, ο Λαμπράκης εγκατέλειψε την αίθουσα με
πρόθεση να κατευθυνθεί σε κοντινό ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει. Τον
ακολούθησαν μόνο δύο σύντροφοί του, καθώς η αστυνομία απέκλεισε το κοινό
της εκδήλωσης στο εσωτερικό της αίθουσας, απαγορεύοντας προσωρινά την
έξοδο. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, στη διασταύρωση των οδών Ερμού και Ελ.
Βενιζέλου και παρά το γεγονός ότι η αστυνομία είχε αποκλείσει όλους τους
δρόμους, ένα τρίκυκλο εμφανίστηκε από το πουθενά, πλησίασε το Λαμπράκη
με ιλιγγιώδη ταχύτητα και τον έριξε στο έδαφος. Κανείς αστυνομικός δεν
κινήθηκε για να εμποδίσει το τρίκυκλο πριν το χτύπημα, να συλλάβει τον
οδηγό του μετά, ή ακόμα και να βοηθήσει τον αιμόφυρτο Λαμπράκη. Όπως
αποδείχτηκε, το θύμα είχε δεχτεί ισχυρό χτύπημα στο κεφάλι από μεταλλικό
αντικείμενο.
Το πιθανότερο είναι ότι οι δράστες της επίθεσης θα είχαν διαφύγει
ανενόχλητοι, αν ένας παριστάμενος Θεσσαλονικιός, ο Μανόλης
Χατζηαποστόλου (με το παρατσούκλι «Τίγρης») δεν είχε πηδήσει
αστραπιαία στην καρότσα του τρίκυκλου. Για ένα περίπου χιλιόμετρο το
τρίκυκλο έτρεχε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης χωρίς κανένα αστυνομικό ή
άλλο όχημα να το καταδιώκει. Ο Χατζηαποστόλου εξουδετέρωσε μετά από
σκληρή πάλη το μοναδικό επιβάτη της καρότσας, Μανόλη Εμμανουηλίδη (ήταν
αυτός που είχε καταφέρει το θανατηφόρο χτύπημα στο Λαμπράκη) και
κατόπιν υποχρέωσε τον οδηγό Σπύρο Γκοτζαμάνη να σταματήσει. Ακολούθησε
νέα πάλη αυτή τη φορά ανάμεσα στον Χατζηαποστόλου και τον Γκοτζαμάνη,
έως ότου εμφανίστηκε ένας απλός τροχονόμος, ο οποίος μη γνωρίζοντας όσα
είχαν προηγηθεί, συνέλαβε τον Γκοτζαμάνη κατόπιν υποδείξεων των
περαστικών. Ο Λαμπράκης μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ σε κωματώδη κατάσταση από την οποία δεν εξήλθε ποτέ. Πέθανε τέσσερις μέρες αργότερα.
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ:
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1912 στην Κερασίτσα Αρκαδίας και ήταν το 14ο παιδί από τα συνολικά 18 που απέκτησαν οι γονείς του. Σπούδασε ιατρική στοΠανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στη γυναικολογία. Υπήρξε αθλητής με πολλές πανελλήνιες και βαλκανικές νίκες και κατείχε για 23 χρόνια (ως το 1959)
το πανελλήνιο ρεκόρ στο μήκος με επίδοση 7,37 μ. Στην διάρκεια της
κατοχής διοργάνωνε με άλλους συναθλητές του αγώνες, διαθέτοντας τα έσοδα
σε λαϊκά συσσίτια. Το 1950 κατέλαβε τη θέση του υφηγητή Μαιευτικής - Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Aπέκτησε δυο γιούς τον Θοδωρή και τον Γρηγόρη.
Στις εκλογές του Οκτωβρίου 1961 ο Λαμπράκης εκλέχτηκε βουλευτής Πειραιά συνεργαζόμενος με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη». Στις 21 Απριλίου 1963 αψηφώντας σχετική απαγόρευση της αστυνομίας, πραγματοποίησε την 1η Μαραθώνια πορεία Ειρήνης. Βάδισε το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μόνος του, εν μέσω απειλών, πριν τελικά συλληφθεί και κρατηθεί για μερικές ώρες.
Αμέσως μετά μετέβη στο Λονδίνο για
να συμπαρασταθεί στους Έλληνες, Κύπριους και Άγγλους διαδηλωτές που
ζητούσαν την απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα.
ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗ :
Η κατακραυγή για τη δολοφονία Λαμπράκη και τις αποκαλύψεις για την
άμεση εμπλοκή της αστυνομίας, ήταν τόσο μεγάλη που οδήγησε σε παραίτηση
της κυβέρνησης Καραμανλή μέσα σε λιγότερο από τρεις βδομάδες από το
έγκλημα (11 Ιουνίου 1963). Σχηματίστηκε άμεσα νέα κυβέρνηση της ΕΡΕ υπό τον Παναγιώτη Πιπινέλη, μετέπειτα υπουργό εξωτερικών της χούντας. Το Σεπτέμβριο ο ανακριτής Χρήστος Σαρτζετάκης σε
συμφωνία με τον εισαγγελέα Δελαπόρτα διέταξε την προφυλάκιση των
ανώτατων αξιωματικών της χωροφυλακής, διαλύοντας κάθε αμφιβολία στην
κοινή γνώμη για την εμπλοκή κράτους και παρακρατικών στη δολοφονία
Λαμπράκη. Το Νοέμβριο διεξήχθησαν εθνικές εκλογές τις οποίες κέρδισε ηΈνωση Κέντρου. Την ίδια χρονιά ιδρύθηκε η «Νεολαία Λαμπράκη», της οποίας πρώτος πρόεδρος εκλέχτηκε ο Μίκης Θεοδωράκης
ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ, ΕΝΑΣ ΛΑΜΠΡΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ, ΕΝΑΣ
ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ , ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ
ΚΑΘΑΡΕΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ..ΘΑ ΖΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ..ΘΑ ΜΑΣ
ΕΜΠΝΕΕΙ ..ΘΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ!!
